NC เล่ห์ร้ายมาเฟีย 17

เจบีไม่ปล่อยให้คนใต้ร่างได้พ่นคำพูดใดๆจนจบ เขาไม่ต้องการจะได้ยินคำพูดพวกนั้นออกมาจากปากของจูเนียร์ เจบีบดขยี้ริมฝีปากกับกลีบปากบางอย่างรุนแรง มือหนาคว้าคางมนบีบอย่างแรงจนจูเนียร์ยอมเผยอกลีบปากที่เม้มไว้แน่นสนิทออก ร่างสูงส่งลิ้นร้อนเข้าสู่โพลงปากที่เต็มไปด้วยรสชาดเค็มปร่าจากเลือดที่ไหลเพราะปากแตกเขากวาดต้อนลิ้นไปทั่วโพลงปากพยายามเกี่ยวลิ้นตัวเองเข้ากับเรียวลิ้นที่พยายามล่นหนีเขาไปทั่ว เจบีคำรามในลำคออย่างรู้สึกขัดใจ มือหนาสองข้างเคลื่อนลงมากระชากรังกระดุมเสื้อเชิ้ทออกจากตัวของคนใต้ร่าง ก่อนจะจิกเล็กลงบนยอดอกอย่างแรงจนจูเนียร์สะดุ้งเฮือกน้ำตาคลอด้วยความเจ็บ

เจบีผละริมฝีปากออกเคลื่อนใบหน้าลงซุกไซร้ตามซอกคอขบกัดไปทั่วลำคอขาวจนเลือดซิบ จูเนียร์ยกมือขึ้นทึ้งผมร่างสูงให้ผละใบหน้าออกห่างจากคอ แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่ออีกคนมีแรงเยอะกว่า เจบียกมือขึ้นจับข้อมือของจูเนียร์ตรึงไปบนที่นอนด้วยมือเพียงข้างเดียว ก่อนจะก้มลงกัดยอดอกที่เขาจิกเล็บขยี้จนแดงช้ำจนเกิดรอยฟัน จูเนียร์กลั้นเสียงร้องเอาไว้พยายามจะไม่แสดงความเจ็บปวดออกมาสมเพชตัวเอง

“ฉันจะไม่ขัดขืน ... แต่จำเอาไว้ให้ขึ้นใจ ว่าฉันเกลียดนาย” พูดพลางหลับตาลงช้าๆ แม้จะเป็นคำพูดที่คล้ายจะสมยอมแต่ถ้าร่างสูงคิดดูดีๆมันคือคำพูดเตือนสติ ... แต่ในเวลานี้เจบีไม่ได้สนใจกับคำพูดของคนใต้ร่างอารมณ์ความต้องการมันพุ่งสูงจนเหนือความควบคุมของตัวเอง เขาเอื้อมมือลงปลดเข็มขัดปลดกระดุมกางเกงของจูเนียร์ออกพร้อมกับอันเดอร์แวร์ก่อนจะดึงมันออกไปโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี

เจบีขยับตัวจัดการกับกางเกงของตัวเองอย่างรวดเร็ว มือหนาคว้าข้อเท้าของจูเนียร์ลากเข้ามาประชิดตัวก่อนจะจับขาจูเนียร์ดันลงจนหัวเข่าแนบชิดกับแผ่นอกของเจ้าตัว ช่องทางด้านหลังไร้การเบิกทางใดๆทั้งสิ้น  นิ้วเรียวยาวแตะลงบนจีบพับที่ปิดสนิทก่อนจะกดแทรกนิ้วเข้าไปช้าๆ จูเนียร์สะดุ้งเฮือกกัดฟันแน่นเมื่อนิ้วของเจบีค่อยๆดันเข้าไปจนสุดความยาว เจบีขยับนิ้วเข้าออกช้าๆคว้านนิ้วไปทั่วช่องทางอ่อนนุ่ม ภายในตอดรัดนิ้วของเขาแน่นจนต้องค่อยๆดึงออกช้าๆและดันเข้าไปใหม่เพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปมากขึ้นกว่าเดิมเป็นสองและสาม

“นายเป็นเกย์แต่ฉันไม่ได้เป็น ผู้ชายที่ฉันจะทำแบบนี้ด้วยมีแค่นายคนเดียวจูเนียร์” ขยับนิ้วเข้าออกรุนแรงจนจูเนียร์ผวาเฮือกร้องครางในลำคอ มันทั้งเจ็บและเสียววาบไปหมด บังคับตัวเองไม่ได้แม้ในใจจะต่อต้านมากขนาดไหนแต่ร่างกายมันกลับทรยศต่อจิดใจ จูเนียร์ครางฮือในลำคอจิกเล็บลงกับผ้าปูที่นอนระบายอาการเสียวปลาบที่กำลังก่อตัวขึ้น ปลายเท้าจิกงอใบหน้าแหงนเชิดขึ้น ดวงตารีเฉียบคมมองภาพตรงหน้ายิ่งทำให้อารมณ์ความต้องการเพิ่มขึ้นสูงเขาชักนิ้วออกจากช่องทางที่ยังรัดนิ้วของเขาแน่นออกอย่างแรงก่อนจะขยับตัวทาบทับริมฝีปากกัดไปตามลำตัวบางขาวเนียนของจูเนียร์ไปทั่วทั้งบริเวณยอดอก ไล่ลงมาที่หน้าท้องกัดแรงๆจนเลือดซิบก่อนจะใช้ลิ้นเลียซับเลือดที่ซึมตามรอยฟันของเขาให้ มือหนากอบกุมกับความเป็นชายของจูเนียร์ที่เริ่มตื่นตัวขยับรวดเร็วอย่างหนักมือ เคลื่อนใบหน้าขึ้นทาบริมฝีปากกับยอดอกเล็กตวัดลิ้นรัวเร็วเรียกเสียงครางจากคนที่นอนกลั้นเสียงได้เป็นอย่างดี

“อื้อ ออ  อ๊ะ ” หลุดครางก่อนจะกัดริมฝีปากกลั้นเสียงน่าอับอายของตัวเอง เจบีหัวเราะในลำคอเบาๆเร่งมือขยับเร็วแรงหนักหน่วงขึ้นจนน้ำขาวขุ่นถูกปลดปล่อยออกมาจูเนียร์เกร็งตัวกระตุกปล่อยความต้องการตามอารมณ์ที่ถูกร่างสูงเป็นคนชักนำ เจบีกวาดทุกหยาดหยดลงไปที่ช่องทางที่ถูกเบิกทางเอาไว้ก่อนจะขยับตัวลงจ่อความแข็งขืนของตัวเองเข้ากับจีบพับกดแทรกส่วนหัวเข้าไปช้าๆแม้จะรู้ว่าคนใต้ร่างจะเจ็บแต่เขาก็ไม่อาจถอนตัวได้แล้วในเวลานี้

“อึ่กก ก อ๊าาาาาา!! ” จูเนียร์ดิ้นไปมาเมื่อร่างสูงกดพรวดเข้ามาทีเดียวจนสุดความยาว ส่งผลให้ช่องทางด้านหลังฉีกขาดรู้สึกถึงของเหลวกำลังไหลหยดลงบนผ้าปูที่นอน

“อืมมม ” ร่างสูงครางในลำคอด้วยความพอใจ ไม่เคยรู้มาก่อนว่าการร่วมรักกับผู้ชายด้วยกันมันจะรู้สึกดีมากขนาดนี้ เขากดขาของจูเนียร์แนบชิดติดกับแผ่นอกก้มตัวลงซุกหน้าไปกับซอกคอขบกัดไปด้วยพลางกระแทกสะโพกเข้าออกอย่างรุนแรงจนคนใต้ร่างสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกกระทั้นโหมเข้าใส่ จูเนียร์กลั้นทั้งน้ำตาและเสียงครางน่าอับอายเอาไว้ปล่อยให้ร่างกายโยกคลอนไปตามแรงอารมณ์ของร่างสูงที่โหมกระหน่ำใส่ลงมาไม่ยั้ง

“อ๊ะ อ๊ะ... อื้ออออ”

“ยอมครางแล้วหรอ” ผงกหัวขึ้นมองหน้าคนใต้ร่างพลางถามด้วยน้ำเสียงเยาะๆ จูเนียร์หันใบหน้าหนีร่างสูงไปอีกทางยกมือขึ้นกอดจิกแผ่นหลังหนาครูดปลายเล็บไปทั่วแผ่นหลังทั้งจิกทั้งข่วนระบายความเจ็บปวดเสียวซ่าน

สะโพกยังคงขยับเข้าออกถี่รัว เจบีไม่ได้เปลี่ยนท่าให้กับคนใต้ร่างเขายังคงกระแทกตัวเองอยู่แบบนั้นในท่าเดิมตั้งแต่เริ่ม ร่างสูงยกมือขึ้นลูบไปตามรอยที่เขาขบกัดไปทั่วตัวของจูเนียร์พลางใช้นิ้วขยี้ลงบนรอยพวกนั้น แม้ขาจะเจ็บจากการที่แลกกันยิงคนละนัดกับจูเนียร์แต่มันก็ไม่ได้มีผลทำให้เขาเจ็บจนขยับตัวไม่ได้ เขากัดฟันกระแทกตัวอยู่อย่างนั้นรัวสะโพกเข้าออกจนได้ยินเสียงหยาบโลนดังก้องไปทั่วห้อง คนใต้ร่างยังครางร้องไม่หยุดหลังจากที่กลั้นเสียงเอาไว้จนสุดความสามารถในที่สุดก็ต้องยอมครางออกมาเพราะทนรับแรงอารมณ์ที่ถาโถมเข้าใส่ราวกับพายุบ้าคลั่งของคนบนร่างไม่ไหว

“อ๊าๆๆๆ อื้ออออ อ๊ะๆ”

พลั่ก !! พลั่ก !!

จูเนียร์ปล่อยหมัดเข้าใส่ใบหน้าชื้นเหงื่อของร่างสูงไปอย่างจังสองทีจนใบหน้าหล่อสะบัดไปตามแรงที่ถูกหมัดกระแทกเข้ากับโหนกแก้ม การกระทำของจูเนียร์ไม่ได้ทำให้เจบีหยุดสะโพกที่ยังรัวเข้าออกถี่ยิบของเขาแต่อย่างใด แต่ร่างสูงกลับทำเพียงแค่แลบลิ้นเลียเลือดของตัวเองพลางโหมสะโพกตบเข้าใส่รุนแรงยิ่งกว่าเดิม มือหนากดตรึงแผ่นอกบางติดกับเตียงก้มหน้าลงกัดยอดอกบวมช้ำเป็นรอยฟันเลือดซิบซ้ำที่จุดเดิม

ปึ่ก ! ปึ่ก ! ปึ่ก ! 



กระแทกตัวช้าๆเน้นๆแต่หนักหน่วงอีกสองสามทีก่อนจะปลอ่ยหยาดอุ่นร้อนพุ่งเข้าใส่ช่องทางอ่อนนุ่มรีดออกหมดทุกหยาดหยด ก่อนจะเริ่มบทรักซาดิสต์ของตัวเองอีกครั้งซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่อย่างนั้นท่ามกลางกลิ่นคาวน้ำกามของทั้งคู่และกลิ่นเลือดจากบาดแผลของพวกเขาทั้งสองคน .... เสียงครางยังคงครางระงมลั่นห้องไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงง่ายๆในช่วงเวลาของการตักตวงความสุขจากร่างกายของจูเนียร์ที่มีเจบีเป็นคนคุมเกมส์รักโหมกระหน่ำเข้าใส่ราวกับพายุบ้าคลั่ง 

#อย่าลืมกลับไปคอมเม้นต์ที่ฟิค

nc เล่ห์ร้ายมาเฟีย 12

เสียงทุ้มนุ่มอ่อนโยนของมาร์คไม่ได้แล่นเข้าสู่โสตประสาทการรับฟังของแบมแบมเลยแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้เขารู้สึกร้อนรุ่มภายในกายไปหมด คนตัวเล็กดิ้นขลุกขลักกระสับกระส่ายอยู่ในอ้อมแขนของร่างสูง ความต้องการบางอย่างแล่นพล่านส่งผลให้ตัวตนที่อยู่ด้านล่างแข็งขืนดุนดันกางเกงที่สวมใส่อยู่จนรู้สึกปวดไปหมด




"อึ่กก อื้อๆๆๆ" มือเล็กเลื่อนลงต่ำคว้าส่วนแข็งขืนภายใต้กางเกงผ้ายืดเนื้อดี มาร์คมองภาพคนตัวเล็กด้วยความทรมานในอกไม่แพ้กัน ขายาวรีบก้าวเดินให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้




มาร์ควางร่างเล็กลงในอ่างอาบน้ำ เปิดน้ำใส่จนเต็มเสื้อผ้าบนกายเล็กถูกถอดออกจนเหลือเพียงเนื้อตัวเปลือยเปล่า มาร์คถอดชุดคลุมบนตัวออกลงไปนั่งซ้อนแผ่นหลังบางในอ่างอาบน้ำ




ดวงตาคมจดจ้องมองรอยกระสุนบนแผ่นอกบาง มือหนาเอื้อมไปลูบมันเบาๆ มาร์คกำลังมือสั่น สั่นในขณะที่ลูบมันอย่างแผ่วเบา ... เขามั่นใจแล้วในตอนนี้ว่าคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนตักของเขาคือคนคนเดียวกันกับเด็กคนนั้นในอดีต




"ถ้าฉันรู้ ฉันจะไม่มีวันทำร้ายนายอีกเป็นครั้งที่สองอีกเลย แบมแบม" ริมฝีปากร้อนจูบซับขมับชื้นเหงื่อด้วยความรู้สึกดีใจ ... หวงแหน ... รัก และคิดถึง




คนบนตักดิ้นพล่านไปมาสองมือเล็กกำรอบแก่นกายของตัวเองพยายามชักรูดปลดปล่อยความต้องการภายใต้ความทรมาน




มาร์คโอบแขนกอดรัดเอวบางเอาไว้แน่นเอื้อมมือไปกอบกุมมือเล็กทั้งสองข้างในขณะที่จมูกโด่งซุกไซร้ไปตามลำคอขาวระหงส์ ยิ่งทำให้ความต้องการในกายของคนตัวเล็กแล่นขึ้นสูง นิ้วเรียวคีบคลึงยอดอกสีชมพูระเรื่อปล่อยให้คนตัวเล็กชักนำแก่นกายของตัวเองจนพุ่งสูงจนถึงขีดสุด ปลดปล่อยหยาดน้ำขาวข้นออกมาเลอะมือทั้งสองข้างของตัวเอง




"แฮ่กกๆ อื้อออออ"





แค่ปลดปล่อยด้วยตัวเองมันไม่พอ ... คนตัวเล็กต้องการมากกว่านี้ มากกว่าการช่วยตัวเอง ใบหน้าหวานผินกลับมาประกบจูบกับคนที่นั่งซ้อนกายของเขาอยู่ทางด้านหลัง มาร์ครับจูบจากคนตัวเล็กด้วยความเต็มใจ อย่างน้อยเขาก็ไม่ต้องการทำร้ายคนตรงหน้าให้เจ็บ ... ตอนนี้แบมแบมอาจจะมีความต้องการที่จะปลดปล่อยด้วยอะไรที่มากกว่าการปลดปล่อยตัวเองแต่เมื่อไหร่ที่ฤทธิ์ยาหมดลง .. แบมแบมคนที่กล้ารุกเร้าเขาก่อนคงไม่มีอีกแล้ว .. คงจะเหลือแค่เพียงเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่หวาดกลัวเขาทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้




"อื้อๆๆๆ" เร่งเร้าให้ร่างสูงจูบโต้ตอบ มาร์คยิ้มจางๆจุ่มแทรกปลายลิ้นควานเข้าสู่โพลงปากคนตัวเล็ก มาร์คมอบความรู้สึกอ่อนโยนให้กับคนที่ได้รับ .. ถึงเขาจะไม่เคยจูบหญิงสาวคนใดมาก่อนไม่ว่าจะเป็นคู่นอนหรือใคร แต่สัญชาตญาณในตัวมันสั่งให้การจูบตอบเรียวลิ้นเล็กเป็นไปตามหลักกลไกธรรมชาติ




จูบครั้งที่สอง... ถ้านับครั้งแรกในวัยเด็กด้วยล่ะนะ




"แฮ่กกกๆ" คนตัวเล็กหอบเสียงพร่า




 มาร์คถอนจูบออกมาก่อนจะจับร่างเล็กนั่งเอนหลังใช้แขนประคองแผ่นหลังบางเอาไว้ เลื่อนหน้าลงจูบซับยอดอกเบาๆ .. ความรู้สึกมันไม่เหมือนกับการร่วมรักกับหญิงสาวคนไหนเลยจริงๆ หญิงสาวพวกนั้นมีทุกอย่างในแบบฉบับของผู้หญิงแต่แบมแบมไม่ได้มีหน้าอกอิ่มอวบเหมือนพวกเธอ .. ลิ้นร้อนตวัดเลียยอดอกจนฉ่ำไปด้วยน้ำลาย แม้จะรู้สึกอยากจะทำรุนแรงตามรสนิยมของตัวเองแต่มาร์คก็จำต้องข่มใจเอาไว้ .. ตวัดลิ้นเลียยอดอกระรัวเรียกเสียงครางฮือในลำคอของคนตัวเล็กได้เป็นอย่างดี แม้จะไม่มีเสียงครางหวานหูให้ได้ยินแต่เขาก็รับรู้ได้ว่าคนตัวเล็กกำลังพึงพอใจกับสิ่งที่ได้รับมากขนาดไหน มือหนาเอื้อมลงแตะแก่นกายเล็กรูดรั้งขึ้นลงตามความยาว กอบกุมส่วนแข็งขืนชักนำพร้อมกับลิ้นที่ยังคงทำงานได้อย่างช่ำชอง




"อื้อๆๆๆ"




"อืม " มาร์คครางต่ำในลำคอ




มือเล็กจิกลงบนกลุ่มผมสีน้ำตาลเข้ม แอ่นอกขึ้นรับความรู้สึกวาบหวามที่ร่างสูงปรนเปรอให้ แม้ในใจลึกๆจะรู้สึกรังเกียจการกระทำที่เรียกว่าฉวยโอกาสของร่างสูง แต่อย่างน้อยการที่ถูกมาร์คย่ำยีคงดีกว่าการที่ดขาต้องถูกผู้ชายทั้งสองคนนั้นข่มขืน .. แบมแบมเกร็งกระตุกเป็นรอบที่สองปลดปล่อยหยาดสีขาวข้นออกมาเต็มมือหนาของร่างสูง มาร์คละริมฝีปากออกจากยอดอกช้ำที่ชุ่มไปด้วยหยาดน้ำลายของตัวเอง เลื่อนจมูกซุกไซร้ไปตามลำคอขาว ลิ้นร้อนโลมเลียไปตามซอกคอฝังคมเขี้ยวลงบนเนื้อเนียนอย่างลืมตัว .. กว่าจะรู้ตัวก็เมื่อได้กลิ่นคาวเลือดสัมผัสรับรสเค็มปร่า มาร์คหัวเสียเล็กน้อยที่ทำให้คนตัวเล็กเจ็บโดยไม่ได้ตังใจ เขาตวัดลิ้นเลียเลือดที่ซึมออกมาจากรอยฟันของตัวเองราวกับต้องการจะปลอบ




"ขอโทษแบมแบม.......ขอโทษ"





"นายหายไปไหนมาตั้งนาน ถ้าไม่ได้ตายทำไมไม่กลับมา"




"อื้อๆๆ แฮ่กก " เป็นอีกครั้งที่ปลดปล่อย แบมแบมทิ้งตัวลงพิงแผ่นอกหนา ในขณะที่ยังนั่งอยู่บนตักของร่างสูง ไม่ว่าคำพูดใดๆที่ร่างสูงกำลังพ่นกรอกหูให้ได้ยิน เขาไม่ได้สนใจที่จะฟังมันตอนนี้ความต้องการยังคงไม่จางหายมันกลับเพิ่มขึ้นสูงจนรู้สึกรำคาญตัวเองและยังมีท่าทีว่าคงจะอีกนานกว่าความต้องการจะจบลง




บั้นท้ายกลมเสียดสีไปมาตั้งแต่เขาลงมานั่งซ้อนหลังคนตัวเล็กอยู่ในอ่าง ความเป็นชายแข็งขืนดุนดันอยู่ภายใต้กางเกงนอนที่เขาสวมใส่ ... จะให้จับแบมแบมกดตามความตั้งใจตั้งแต่ตอนแรกที่เขาเคยคิดอยู่หลายวันจนถึงกับต้องโพล่งถามความรู้สึกแตกต่างระหว่างชายหญิงกับแจ็คสันก็คงจะไม่ได้ ในเมื่อเขาไม่ต้องการจะทำร้ายแบมแบมให้เจ็บอีกเป็นครั้งที่สาม  .. และไม่ต้องการให้แบมแบมเกลียดเขาฝังลึกลงไปยันรากฐานของจิตใจ เขาจำเป็นต้องช่วยตัวเองหลังจากที่แบมแบมสงบลงนอนซบหน้าอยู่กับซอกคอของเขา




"อย่างน้อยตอนนี้ฉันก็มั่นใจว่านายคือคนคนนั้น .. คนที่เป็นเหมือนหัวใจของฉัน ในวันที่มันหายไปนายคงไม่มีวันรู้หรอกว่าฉันก็ไม่ต่างอะไรกับคนที่ตายทั้งเป็น ... ที่ฉันร้ายที่ฉันเป็นแบบนี้ มันเป็นเพราะนายนะรู้ไหมแบมแูบม" จูบฟัดแก้มนิ่มด้วยความหมั่นเขี้ยวก่อนที่เขาจะจัดการกับตัวเองทั้งๆที่คนตัวเล็กยังนอนสิ้นฤทธิ์อยู่บนตัก

อย่าลืมกลับไปคอมเม้นต์ที่เด็กดีนะครัชจิ้มๆ