เสียงทุ้มนุ่มอ่อนโยนของมาร์คไม่ได้แล่นเข้าสู่โสตประสาทการรับฟังของแบมแบมเลยแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้เขารู้สึกร้อนรุ่มภายในกายไปหมด คนตัวเล็กดิ้นขลุกขลักกระสับกระส่ายอยู่ในอ้อมแขนของร่างสูง ความต้องการบางอย่างแล่นพล่านส่งผลให้ตัวตนที่อยู่ด้านล่างแข็งขืนดุนดันกางเกงที่สวมใส่อยู่จนรู้สึกปวดไปหมด
"อึ่กก อื้อๆๆๆ" มือเล็กเลื่อนลงต่ำคว้าส่วนแข็งขืนภายใต้กางเกงผ้ายืดเนื้อดี มาร์คมองภาพคนตัวเล็กด้วยความทรมานในอกไม่แพ้กัน ขายาวรีบก้าวเดินให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้
มาร์ควางร่างเล็กลงในอ่างอาบน้ำ เปิดน้ำใส่จนเต็มเสื้อผ้าบนกายเล็กถูกถอดออกจนเหลือเพียงเนื้อตัวเปลือยเปล่า มาร์คถอดชุดคลุมบนตัวออกลงไปนั่งซ้อนแผ่นหลังบางในอ่างอาบน้ำ
ดวงตาคมจดจ้องมองรอยกระสุนบนแผ่นอกบาง มือหนาเอื้อมไปลูบมันเบาๆ มาร์คกำลังมือสั่น สั่นในขณะที่ลูบมันอย่างแผ่วเบา ... เขามั่นใจแล้วในตอนนี้ว่าคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนตักของเขาคือคนคนเดียวกันกับเด็กคนนั้นในอดีต
"ถ้าฉันรู้ ฉันจะไม่มีวันทำร้ายนายอีกเป็นครั้งที่สองอีกเลย แบมแบม" ริมฝีปากร้อนจูบซับขมับชื้นเหงื่อด้วยความรู้สึกดีใจ ... หวงแหน ... รัก และคิดถึง
คนบนตักดิ้นพล่านไปมาสองมือเล็กกำรอบแก่นกายของตัวเองพยายามชักรูดปลดปล่อยความต้องการภายใต้ความทรมาน
มาร์คโอบแขนกอดรัดเอวบางเอาไว้แน่นเอื้อมมือไปกอบกุมมือเล็กทั้งสองข้างในขณะที่จมูกโด่งซุกไซร้ไปตามลำคอขาวระหงส์ ยิ่งทำให้ความต้องการในกายของคนตัวเล็กแล่นขึ้นสูง นิ้วเรียวคีบคลึงยอดอกสีชมพูระเรื่อปล่อยให้คนตัวเล็กชักนำแก่นกายของตัวเองจนพุ่งสูงจนถึงขีดสุด ปลดปล่อยหยาดน้ำขาวข้นออกมาเลอะมือทั้งสองข้างของตัวเอง
"แฮ่กกๆ อื้อออออ"
แค่ปลดปล่อยด้วยตัวเองมันไม่พอ ... คนตัวเล็กต้องการมากกว่านี้ มากกว่าการช่วยตัวเอง ใบหน้าหวานผินกลับมาประกบจูบกับคนที่นั่งซ้อนกายของเขาอยู่ทางด้านหลัง มาร์ครับจูบจากคนตัวเล็กด้วยความเต็มใจ อย่างน้อยเขาก็ไม่ต้องการทำร้ายคนตรงหน้าให้เจ็บ ... ตอนนี้แบมแบมอาจจะมีความต้องการที่จะปลดปล่อยด้วยอะไรที่มากกว่าการปลดปล่อยตัวเองแต่เมื่อไหร่ที่ฤทธิ์ยาหมดลง .. แบมแบมคนที่กล้ารุกเร้าเขาก่อนคงไม่มีอีกแล้ว .. คงจะเหลือแค่เพียงเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่หวาดกลัวเขาทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้
"อื้อๆๆๆ" เร่งเร้าให้ร่างสูงจูบโต้ตอบ มาร์คยิ้มจางๆจุ่มแทรกปลายลิ้นควานเข้าสู่โพลงปากคนตัวเล็ก มาร์คมอบความรู้สึกอ่อนโยนให้กับคนที่ได้รับ .. ถึงเขาจะไม่เคยจูบหญิงสาวคนใดมาก่อนไม่ว่าจะเป็นคู่นอนหรือใคร แต่สัญชาตญาณในตัวมันสั่งให้การจูบตอบเรียวลิ้นเล็กเป็นไปตามหลักกลไกธรรมชาติ
จูบครั้งที่สอง... ถ้านับครั้งแรกในวัยเด็กด้วยล่ะนะ
"แฮ่กกกๆ" คนตัวเล็กหอบเสียงพร่า
มาร์คถอนจูบออกมาก่อนจะจับร่างเล็กนั่งเอนหลังใช้แขนประคองแผ่นหลังบางเอาไว้ เลื่อนหน้าลงจูบซับยอดอกเบาๆ .. ความรู้สึกมันไม่เหมือนกับการร่วมรักกับหญิงสาวคนไหนเลยจริงๆ หญิงสาวพวกนั้นมีทุกอย่างในแบบฉบับของผู้หญิงแต่แบมแบมไม่ได้มีหน้าอกอิ่มอวบเหมือนพวกเธอ .. ลิ้นร้อนตวัดเลียยอดอกจนฉ่ำไปด้วยน้ำลาย แม้จะรู้สึกอยากจะทำรุนแรงตามรสนิยมของตัวเองแต่มาร์คก็จำต้องข่มใจเอาไว้ .. ตวัดลิ้นเลียยอดอกระรัวเรียกเสียงครางฮือในลำคอของคนตัวเล็กได้เป็นอย่างดี แม้จะไม่มีเสียงครางหวานหูให้ได้ยินแต่เขาก็รับรู้ได้ว่าคนตัวเล็กกำลังพึงพอใจกับสิ่งที่ได้รับมากขนาดไหน มือหนาเอื้อมลงแตะแก่นกายเล็กรูดรั้งขึ้นลงตามความยาว กอบกุมส่วนแข็งขืนชักนำพร้อมกับลิ้นที่ยังคงทำงานได้อย่างช่ำชอง
"อื้อๆๆๆ"
"อืม " มาร์คครางต่ำในลำคอ
มือเล็กจิกลงบนกลุ่มผมสีน้ำตาลเข้ม แอ่นอกขึ้นรับความรู้สึกวาบหวามที่ร่างสูงปรนเปรอให้ แม้ในใจลึกๆจะรู้สึกรังเกียจการกระทำที่เรียกว่าฉวยโอกาสของร่างสูง แต่อย่างน้อยการที่ถูกมาร์คย่ำยีคงดีกว่าการที่ดขาต้องถูกผู้ชายทั้งสองคนนั้นข่มขืน .. แบมแบมเกร็งกระตุกเป็นรอบที่สองปลดปล่อยหยาดสีขาวข้นออกมาเต็มมือหนาของร่างสูง มาร์คละริมฝีปากออกจากยอดอกช้ำที่ชุ่มไปด้วยหยาดน้ำลายของตัวเอง เลื่อนจมูกซุกไซร้ไปตามลำคอขาว ลิ้นร้อนโลมเลียไปตามซอกคอฝังคมเขี้ยวลงบนเนื้อเนียนอย่างลืมตัว .. กว่าจะรู้ตัวก็เมื่อได้กลิ่นคาวเลือดสัมผัสรับรสเค็มปร่า มาร์คหัวเสียเล็กน้อยที่ทำให้คนตัวเล็กเจ็บโดยไม่ได้ตังใจ เขาตวัดลิ้นเลียเลือดที่ซึมออกมาจากรอยฟันของตัวเองราวกับต้องการจะปลอบ
"ขอโทษแบมแบม.......ขอโทษ"
"นายหายไปไหนมาตั้งนาน ถ้าไม่ได้ตายทำไมไม่กลับมา"
"อื้อๆๆ แฮ่กก " เป็นอีกครั้งที่ปลดปล่อย แบมแบมทิ้งตัวลงพิงแผ่นอกหนา ในขณะที่ยังนั่งอยู่บนตักของร่างสูง ไม่ว่าคำพูดใดๆที่ร่างสูงกำลังพ่นกรอกหูให้ได้ยิน เขาไม่ได้สนใจที่จะฟังมันตอนนี้ความต้องการยังคงไม่จางหายมันกลับเพิ่มขึ้นสูงจนรู้สึกรำคาญตัวเองและยังมีท่าทีว่าคงจะอีกนานกว่าความต้องการจะจบลง
บั้นท้ายกลมเสียดสีไปมาตั้งแต่เขาลงมานั่งซ้อนหลังคนตัวเล็กอยู่ในอ่าง ความเป็นชายแข็งขืนดุนดันอยู่ภายใต้กางเกงนอนที่เขาสวมใส่ ... จะให้จับแบมแบมกดตามความตั้งใจตั้งแต่ตอนแรกที่เขาเคยคิดอยู่หลายวันจนถึงกับต้องโพล่งถามความรู้สึกแตกต่างระหว่างชายหญิงกับแจ็คสันก็คงจะไม่ได้ ในเมื่อเขาไม่ต้องการจะทำร้ายแบมแบมให้เจ็บอีกเป็นครั้งที่สาม .. และไม่ต้องการให้แบมแบมเกลียดเขาฝังลึกลงไปยันรากฐานของจิตใจ เขาจำเป็นต้องช่วยตัวเองหลังจากที่แบมแบมสงบลงนอนซบหน้าอยู่กับซอกคอของเขา
"อย่างน้อยตอนนี้ฉันก็มั่นใจว่านายคือคนคนนั้น .. คนที่เป็นเหมือนหัวใจของฉัน ในวันที่มันหายไปนายคงไม่มีวันรู้หรอกว่าฉันก็ไม่ต่างอะไรกับคนที่ตายทั้งเป็น ... ที่ฉันร้ายที่ฉันเป็นแบบนี้ มันเป็นเพราะนายนะรู้ไหมแบมแูบม" จูบฟัดแก้มนิ่มด้วยความหมั่นเขี้ยวก่อนที่เขาจะจัดการกับตัวเองทั้งๆที่คนตัวเล็กยังนอนสิ้นฤทธิ์อยู่บนตัก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น